MUSTAFA ACAR BASIN KEYFİ İÇİN YAZDI
FRANKFURT’TA AYAZ VAR
Geçtiğimiz hafta DRT TV ve Denizli Gazetesi ekip arkadaşlarımız ile geleneksel Heimtextil fuarı canlı yayınlarımız ve paket çekimlerimiz için Almanya’nın Frankfurt şehrindeydik. Bilindiği üzere Heimtextil fuarı dünyanın en büyük ev tekstil ürünleri fuarıdır. Bu fuarda ev tekstilinde marka olmuş ya da olma yolunda adım atan firmalar markasını ve ürünlerini tanıtma fırsatı bulur.
Akşamüzeri Frankfurt Havalimanı’na iner inmez havanın oldukça soğuk olduğunu düşünerek, havanın derecesini öğrenmek için telefona baktım. Derece -5 gösteriyordu telefonda, bir de hissedilen derece olarak küçük bir not vardı, -11 derece. Bizler alışmışız Türkiye’nin, Denizli’nin ılık kışına, biz -5 derece bile nadiren hissederiz.
Heimtextil ile ilgili bazı bilgiler
Bu arada fuar ile ilgili birkaç sayısal veriyi sizlerle paylaşmak isterim. Fuarda dünyanın bir çok ülkesinden, iki binin üzerinde firma toplamda 12 holde stant açıyor ve on binlerce ziyaretçi fuarı ziyaret ediyor. Firma bazında fuara katılımları ülke bazında sıralamak gerekirse, 880’den fazla firma ile Çin birinci, 440’dan fazla firma ile Hindistan ikinci, 280’den fazla firma ile Türkiye üçüncü sırada. Denizli’den ise 77 firma, 80 stant ile fuara katılım sağlıyor. Firmalar için bu fuarın önemi, tabir yerindeyse yılın röntgenini çekip yılın yol haritasını çıkarmak.
Fuarın 1. günü
Ertesi gün ekip arkadaşlarımız, ekipmanlarımız tam teçhizat fuara doğru yola çıktık. Her cümle arasında bir parantez arasında iletilmesi gerektiği kadar soğuktu hava, yine. Fuar alanının heybetli girişinden içeri girdik. Heimtextil fuarı gerçekten büyük bir fuar, o kadar büyük ki insan holler arasında geçiş yaparken fuarın içeriği ile ilgili materyal görmese neden orada olduğunu unutur. Denizlili firmaların olduğu 12.0 holüne geldiğimizde şaşkınlığımızı gizleyemedik birbirimizden. Ziyaretçi neredeyse hiç yoktu. (Ufak bir not olsun, en küçük stant için bile firmalar burada on binlerce euro masraf yapıyorlar.) Saati kontrol ettik yanlış bir vakitte mi geldik diye, saat doğruydu ama ortada olan şey yanlıştı. İş insanları ile söyleşilerimize başladık, söyleşi yaptığımız bir çok iş insanı zayıf bir başlangıç yapıldığının farkındaydı. Günün ilerleyen saatlerinde söyleşilerimizin konusu değerlendirmeden ziyade temennilerin paylaşımı oldu. Fuarın ilk günü olduğu için ziyaretçi sayısı fuar genelinde az olduğu, ulaşım araçları ile ilgili grev olduğu söylentilerini duyunca Asya ülkelerinin olduğu hollere gitmek şart oldu dedim. Gittiğimde gördüm ki ilk gün son gün olayı değil bu. Asya ülkelerinin olduğu holler oldukça kalabalıktı.
Fuarın sonraki günleri ilk güne nazaran daha iyi olmasına rağmen, geçtiğimiz yıllara kıyasla ortalamanın altındaydı bana kalırsa. Durum böyle olunca katılımcı firmaların moralleri de -5 dereceye düştü, hissedilen ise biraz daha düşüktü.
Ne olacaktı?
Türkiye ve Denizli’de özellikle pandemi döneminin bir nevi kazanan sektörü olan ev tekstilinde 2023 yılı içerisinde işler çok iyi gitmemişti. Aslında sebebini herkes biliyor; döviz bazında artan işçilik ve enerji maliyetleri. 2024 yılı için Türkiye’de açıklanan asgari ücret maliyeti döviz bazında bu yazıyı yazdığım tarihte Hindistan’dan 2.5 kat, Mısır’dan 3 kat fazla. Enerjide ise durum çok daha farklı. Döviz bazında 4 kat bir farktan bahsediyorum. Üretim maliyetimiz çok yüksek. Hal böyle olunca tabii ki de maliyet bazında diğer ülkelerle rekabet içerisinde olmak mümkün değil. Dünya artık insanın bir avucunun içerisinde, coğrafi avantajlar gün geçtikçe azalıyor.
Sözün özü, Frankfurt’ta her anlamda ayaz var. Atasözünü unutmamak gerek; “Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz.”. Bu kış elbet geçecek ama firmalar bu ayazı unutmayacak.
